Zweetdruppels bij 11 graden
Door: Mir
Blijf op de hoogte en volg Mir
16 Mei 2018 | België, Oostduinkerke-Bad
Ik ging naar de markt in Veurne en met mij deden vele andere mensen dat merkte ik aan de hoeveelheid beschikbare parkeerplekken.
De Belgen hier zijn echt een beetje voorzichtig aangelegd. Ik stond naast een andere auto, klaar om achteruit in te parkeren... er kwamen twee pubermeiden op de fiets aan... ik stond op het fietspad en de meisjes bleven achter me staan. Ik bleef ook staan. Ze konden namelijk makkelijk links langs me, want de auto achter mij stond ook stil. De dames stapten met hun meest boze gezicht af, gingen met hun fiets de stoep op, om me zo mogelijk nog bozer voorbij te gaan, waarna ik eindelijk kon parkeren. Ik ben er van overtuigd dat ze er een beginnende rimpel bij hebben geperst.
Veurne lijkt een leuk, oud stadje met wat karakteristieke straatjes; met kasseien. Van die grote, ongelijke grijze knoepers. Waar de dorpsbewoners van in conditie blijven en een gratis trilplaat hebben, zonder naar de sportschool te moeten en ook nog frisse lucht krijgen terwijl ze er overheen fietsen en heel begrijpend kijken als ik daar met mijn dubbele set wielen overheen ga.
Op de markt belande ik bij een thee, kruiden en onbewerkte noten en vruchten kraam. De dochter die iets later aanschoof vertrok eind september naar Nederland. Ze was getrouwd met een Nederlander. Ik kreeg het hele verhaal te horen; dat zal ik jullie besparen.
Ik vertrok zonder thee, ondanks dat de man me zijn beste verkooppraatje over een of ander kruid vertelde. Het rook wat verveineachtig, maar dat kende hij dan weer niet. Ik nam wel rozijnen, gedroogde ananas en mango mee. Bij een biokraampje scoorde ik een flink stuk gember en daar kreeg ik een stuk verse kurkuma bij. Voor bij de gember in de thee met een schijfje citroen er bij. Ah, ga ik proberen.
Tot slot scoorde ik een frangipane voor 1,50 bij een gebakskraam. Ik ging voor de herkansing.
Er zat een cafeetje op een pleintje achter de kerk dat Petrus heette met als ondertekst ‘A key to heaven’ dat Duvel verkocht. Het stond met grote rode letters midden, boven op de gevel. Dat ik er een foto van maakte viel vast niet goed voor hen die gelovig zijn, want een paar munten daarna begon het te regenen. Ik dook terug door de kerktijd richting de auto en kon niet anders dan de kant van de boom kiezen waar vaak en veel zieke vogels in zitten. Dat was mijn straf van de spot drijven met dat cafeetje, dus voor ik de auto in ging moest ik eerst mijn banden schoonmaken. Getverderrie...
Op de terugweg wilde ik stoppen bij het cultuurcentrum waar vanavond een film draait om alvast een kaartje te kopen voor The Square. Elke woensdag een andere film. De film van vandaag leek me wel geinig en ik hou van weinig keus ter voorkoming van keuzestress. Wil ik deze film zien: ja of nee? Heerlijk. Daar kan ik op functioneren. Als ik daarentegen naar een mega bioscoop ga dan slaat de keuzestress toe. Want dan wil ik er meer dan één zien en welke zou dan beter zijn?
De film van vanavond zorgt voor 2,5 uur potentieel vermaak voor maar 6 euro en met een 10-rittenkaart zelfs maar 4. Maar daarvoor zou ik mijn vrije dag moeten verplaatsen naar donderdag en dat gaat me te ver.
Op de een of andere manier ging het niet helemaal soepel met daar te komen en ik twijfelde of ik wel het goede adres had. Ik besloot naar het appartement te gaan om het te checken.
Het bleek 3,5km verderop. De weg was vrijwel immer gerade aus. Retour zou dat 7km zijn. Een eitje gezien de afgelopen dagen. Ik besloot rollend te gaan.
Daar had ik al na een driekwart kilometer spijt van. Het was een lange doorgaande weg met een Belgisch fietspad er naast. Oké, wel met een dubbele lijn afgescheiden van de rijbaan en relatief breed. Ik ging op de heenweg vrijwel de hele weg heuvel af en had flink de wind in de rug. Dat zou betekenen dat ik op de terugweg heuvel op moest met ‘wind op kop’, zoals de man van de groentekraam gisteren zei.
Eigenwijs ging ik door. Onderweg begon de lucht te veranderen. Buienradar verklapte dat het kon gaan regenen. Ik sprak met mezelf af dat ik dan ergens een schuilplek zou zoeken. Uhu... extra hard rollen dus, want er was weinig te schuilen.
Ik kwam droog aan bij het cultureel centrum, maar ik wist niet of het wel open was. Het zag er stil en dicht uit, maar één trek aan de deur liet weten dat het open moest zijn. Als niet, dan stond ik in ieder geval droog en uit de wind.
Er bleek na nog een deur verderop ook een receptioniste te zitten. Ze waren open en ze genoot van de rust (die ik kwam verstoren). Ze was heel vriendelijk met haar stopwoordje ‘natuurlijk’. Dat was het eerste wat ze zei toen ik vroeg of ik al een kaartje kon kopen, en toen ik vroeg of ik mocht pinnen (ik had namelijk te nog maar 5 euro contant in mijn jaszak en aangezien ik hier vrijwel overval zonder handtas met pinpassen naartoe ga, mis ik nog wel eens wat handigheidjes uit die hutkoffer; in dit geval geld) en ook toen ik vroeg of ze ook Nederlandse bankkaarten accepteerden en of ik het kaartje wel mocht vouwen (dat laatste was om te pesten) en ook of ik hun toilet mocht gebruiken. Dan is het best een stopwoord: of eigenlijk een beginwoord.
Ik zag op buienradar dat ik voor 1600 uur ergens binnen moest zijn, want dan zou het kunnen gaan plenzen. Goed voorbereid weer Mir. Net als de rest van deze trip. Dat past helemaal niet bij mijn controlefreakish gedrag. Of zou dat stiekem naar de achtergrond verdwijnen? Laat ik nog niet te voorbarig zijn.
De terugweg kon ik wel langs het strand van Koksijde vond ik. Dat liep paralel aan die inspiratieloze doorgaande weg. Slimme zet. Ik waaide nog net niet achteruit en werd weer gezandstraald en gescrubd, van binnen en van buiten. De winkels en barretjes leken allemaal gesloten, maar schijn kan bedriegen. Na 2/3e zocht ik de inspiratieloze weg maar weer op. Slalommend om geen rupsen plat te rijden. Ik heb veel potentiële vlinders laten oversteken...!
Onderweg heb ik serieus een paar keer getwijfeld om de tram terug te nemen. Die stopt hier voor mijn deur. Maar mijn ego was te groot. Tegen de tijd dat ik echt twijfelde of ik nog wel verder niets gaan lag het ergste stuk achter me. Ik zag in gedachten de finish al en was ruim op tijd binnen. Met een natte rug en natte oksels. Dat wel.
‘s Avonds zou ik met de auto naar de film gaan.
De frangipane van de markt was heerlijk. Ik hoor mijn vader nu brommen dat ik dat toch had moeten weten dat die van de Delhaize ‘rommel’ of ‘broddel’ moest zijn. En dat die ‘madam met haar chacoche’ die het bij de bakker te duur vond een ‘gierige pin’ was die geen smaak had. En dat ‘degelijk eten’ nou eenmaal geld kost.
Mooi hoe sommige uitspraken een leven lang met je mee gaan. Of soms ook vervelend, maar naarmate de tijd verstrijkt worden dat gek genoeg de nostalgische herinneringen.
Ik parkeerde tegenover een frituur. Dit is mijn vierde dag in België en ik heb nog geen friet gegeten. Zonde. Lekker uit zo’n gevouwen grijsachtig papier met een klodder Belgische mayonaise. Maar nu ging ik naar de film.
Voor aanvang van de film wist een aardige dame, met een bos pluizig peper en zout haar (eindelijk iemand die dat met mij ook heeft! Hoe houden al die mensen die haren zo strak in model in die wind en zonder pluis?!), die er nu vijf jaar woont, me te vertellen dat het stadje de oudste populatie van België heeft. Dat zou komen door het gunstige belastingklimaat. Dat verklaar die enorme vakantiehuizen en de dikke auto’s. En waarom er zoveel te koop staat. Mensen hebben niet het eeuwige leven. Ik zag dat de prijzen van de appartementen hier fors zijn en dat ze met heel weinig info adverteren in de etalage. Ze willen je binnen halen.
De vrouw vertelde dat er vooral fortuinlijke gepensioneerden naartoe komen, maar dat gold niet voor haar voegde ze er aan toe. Er zouden ook veel zorgwoningen zijn, die onbetaalbaar waren; 85 euro per dag en dan moest je de zorg die je afnam nog los betalen. Dat is een forse huur inderdaad.
Al met al was ik de enige tourist en ik denk ook de enige onder de 55. Het was rustig in de zaal die op zich toch een volwaardige kleine filmzaal was met zo’n 30 rijen stoelen met 15 stoelen per rij. Het geluid zou ook heel goed zijn volgens mijn gesprekspartner. Daar hadden we een andere mening over bleek toen de film eenmaal begon.
De film zelf was op zijn minst vaag te noemen. Het voelde als een brei aan scènes die niet af of verbonden waren. De context begreep ik, maar ik miste dat het samenkwam. Dan is 2,5 uur wachten op doorgezeten theaterklapstoeltjes best een lange zit. Ik ben gewend om te zitten, maar ik was heel blij dat ik weer kon bewegen.
Het centrum zag er nieuw en vlak uit. Het had sfeer, het kneuterige Oostduinkerke-Bad waar mijn appartement stond goede prettiger.
Moe ging ik terug naar het appartement.
De enige voorbereiding van vandaag was wat ik mijn blarenpleisters preventief had vervangen. Wat een geluk.
Verder heb ik mezelf enorm uitgelachen toen ik pas voor de deur tot de ontdekking kwam dat ik niet wist of het cultureel centrum wel open was en dat ik precies een euro contant te weinig op zak had voor het kaartje als ik niet had kunnen pinnen. Maar ook dat ik eerder vanuit de auto de weg zo slecht had bekeken, want dan had ik me vast wel 3x bedacht. Maar toen wist ik nog niet dat ik die weg moest nemen, want ook dat had ik niet vooraf gecheckt. En dat ik me afvroeg of ik wel in de tram zou kunnen en zo ja, of ik dan ook kon pinnen, of hoe ver ik het anders zou redden met mijn vijf euro. Dan had ik de rest alsnog kunnen rollen, maar dan was ik al een eind op weg.
En toch, is alles goed weer gekomen. Met een knipoog naar mezelf.
-
18 Mei 2018 - 07:33
Sabrina:
Wederom prachtig beschreven Miran en wat een fantastich doorzettingsvermogen! Petje af!
Liefs, Sabrina -
18 Mei 2018 - 13:51
Joop En Nicole:
het eerste wat in ons op kwam is ....... mafkees !!!!!!!!!
-
21 Mei 2018 - 07:48
Bet:
Jee Miran, wat een humor! geweldig zoals jij de lezer mee neemt in alle hobbels en knobbels die je tegenkomt onderweg, wat een hartstikke leuk reisverslag!
Liefs van Bet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley