Gare

Vanochtend rook ik een hout kachel toen ik wakker werd. Ergens in het dorp werd gestookt. Dat zou best kunnen, aangezien vandaag regenachtig was.
We begonnen wat traag aan de dag. Terwijl ik nog bezig was om me reisvaardig te maken, ging Marco ontbijt scoren.
Zo’n ontbijt in een wellness hotel zal ongetwijfeld heel lekker zijn, maar 20,- per persoon vond ik toch enthousiast. Terwijl ik dit tik denk ik aan mijn pleidooi van gisteren waarom je zou moeten ontbijten in het hotel...

Hop de auto in en een stukje rijden.
Ik heb gemerkt dat ik een prima ingebouwd hoogtekompas. Bij ongeveer 1300 meter krijg ik enorme hoofdpijn. Die zakt daarna weer en komt weer op bij ruim 1600 meter. Ook die zakt weer.
Het duurde even voor we een lunchplek vonden. Je kan de auto moeilijk in een haarspeldbocht op eenbaansweg parkeren om je croissantje en broodje te eten. Het zou wel voor een nieuwe dimensie kunnen zorgen.
Ergens onderweg vulden we mijn fles met water bij een tappunt met water uit de bergen. Dit is de enige plek die ik in Frankrijk ken waar je water uit de kraan kan drinken.
Het ontbijt ging er zo tegen half twee in.

We reden door naar Villard-Reymond waar we over onverhard pad even aan het eind van de wereld waren. We zagen hoe de wolken tussen de bergen op komen en in nieuwe wolken over gaan. We hebben er zelfs nog even in de zon gezeten.
Ik heb er een timelaps van gemaakt voor later.

Op de terugweg via Villard-Notre-Dame kwamen we door meer bergen en dalen met bredere en smallere wegen. Met rotsen vlak langs de auto en onafgeschermde paden waarvan je zo het ravijn in zou kunnen kukelen. Dat deden we niet.
Zo dicht langs de rotswanden wordt heel zichtbaar hoe de natuur zijn gang gaat. Hoewel je je kan afvragen of het alleen de natuur is die zijn gang gaat, want wij mensen zullen ook hier wel een flinke steen bijdragen aan hoe het landschap zich vormt. Op sommige plekken zijn grote stukken rots afgebroken en kleinere stukken hangen er dreigend bij. Het is afwachten wanneer ze loslaten.
Doordat we zo hoog reden zagen we talloze watervallen vanaf hun oorsprong hun weg naar beneden zoeken en uitmonden ergens in een rivier. Die zijn hier kraakhelder. Feest voor mij. Ik hou van het geweld en de kracht van water.
We eindigden ergens aan het einde in de bergen in La Bérarde. Terwijl we daar nog wat restanten lunch weg werkten begon het te regenen en even later in de verte te onweren. Onweer in de bergen is van een hele andere orde, maar dat is grotendeels aan ons voorbij gegaan.

Omdat er maar een weg hier naartoe leidt, moesten we dezelfde weg weer terug.
We waren (uiteraard) later dan verwacht weer in het hotel.
Achteraf gezien wad het een lange dag als je je bedenkt dat we kriskras door de bergen stegen en daalden: http://gps.motionx.com/maps/a235b43aa4fc5d98857cc4f8cdbf2560
We hebben in ieder geval een gave ontdekt: altijd net iets te veel willen op een dag. En dus zijn we allebei gaar.

Voor morgen: iets meer drinken...
Morgen zetten we de terugreis in. Met extra stop en overnachting waarschijnlijk. Dat zal vooral rijden zijn, dus ik zie nog even of ik daar iets over kan melden.

Voor nu lieve kijkbuiskinderen... oogjes dicht en snaveltjes toe.